Straf voor onze zonden

Vroeger, en tegenwoordig helaas ook nog wel eens, zei men als iemand getroffen werd door tegenspoed, zoals ziekte: ”Het is een straf van God. Hij heeft die en die zonde begaan, en God laat hem daar nu voor boeten.”  Je zou er bang van worden, als je niet wist dat de Bijbel iets anders zegt.

Gods Woord zegt dat de Heer eens en voor altijd oor onze zonden geboet heeft aan het kruis. Alle zonden van de mensheid zijn sindsdien weggedaan, “zo ver als het oosten verwijderd is van het westen(Psalm103:12) Er is al gestraft, dus dat hoeft gelukkig niet nog eens gedaan te worden. Als we iets verkeerd doen, straft de Heer ons niet. Hij ziet onze nieuwe mens aan, die volmaakt is in Christus. Hij voedt ons op, wat soms zwaar is, maar laat ons niet meer boeten voor zaken waar lang geleden al voor geboet is.

Maar hoe kan het dan dat ook gelovigen nare dingen zoals ziekte overkomen? Volgens de Bijbel is de mens uit de aarde, aards (1 Korinthe 15:47) en dus per definitie vatbaar voor alles wat daar aan nare dingen bij hoort. Die nare dingen woeden niet door God gegeven, maar zijn een gevolg van het feit dat onze oude natuur nog hoort bij deze oude, onvolmaakte schepping. De satan is op dit moment nog de overste der wereld, en dat verklaart waarom het hier nog niet volmaakt is. Dáár is veel ellende op terug te voeren.

Daarnaast is het niet de bedoeling dat je als gelovige vanuit je oude natuur blijft leven, dus gericht op de wereld en niet op de Heer. Als je dat doet, zal de Heer zich op dezelfde manier met je bemoeien als Hij zich met de wereld bemoeit: niet dus. Hij laat je als het ware in je sop gaarkoken en je ervaart geen zegen. Dat is dan geen straf van Hem, maar een gevolg van jouw eigen keuze.

Geef de Heer in dagen van ziekte of tegenspoed dus niet de schuld. Kijk liever over de narigheid heen naar wie je bent in Christus en leef daar uit. Hij is de eersteling van die nieuwe, volmaakte schepping, waar jij als gelovige ook deel van uitmaakt!

OPVOEDING

Als gelovigen ben je een kind van God. (1 Johannes 3:1) Net als bij echte kinderen is het de bedoeling dat je als kind van God groeit en uiteindelijk volwassen wordt. Alleen als volwassene kun je Zijn zoon, Zijn erfgenaam zijn. Zoals een vader zijn kinderen opvoedt, voedt God de Vader ons op tot goede erfgenamen.

Opgevoed worden is niet altijd leuk. Je hebt vroeger vast wel eens een tik op je vingers gekregen. Op het moment zelf ervoer je het misschien als straf of dacht je dat je ouders niet van je hielden. Nu zie je waarschijnlijk het nut er van in en besef je dat je ouders dat juist deden omdat ze van je hielden. En misschien kun je je wel voorstellen hoe je nu zou zijn als je ouders je niet opgevoed hadden.

Hebreeën 12 : 5-11 vertelt over op de opvoeding die we van God ontvangen. Het woord ”kastijden” wordt daar gebruikt. Dat klinkt nogal eng, maar als je terug gaat naar de grondtekst zie je dat het zoiets betekent als “opvoeden, discipline bijbrengen, leren, instrueren, onderwijzen”.

 Hebreeën 12: 6,7

6 Want die de Heere liefheeft, kastijdt Hij, en Hij geselt een iederen
   Zoon, die Hij aanneemt.
7 Indien gij de kastijding verdraagt, zo gedraagt Zich God jegens u als
   Zonen …

Als de Heer je opvoedt (kastijdt), is dat dus een teken dat Hij je liefheeft! Ga niet bij de pakken neer zitten als je merkt dat de Heer je opvoedt. Integendeel, weest er blij om, want het is een bewijs dat Hij je als Zijn kind ziet en behandelt. Loop niet weg voor moeilijke situaties of moeilijke mensen of je eigen moeilijke vlees, maar ga erin met de Heer, zet door in vertrouwen op Zijn hulp.

Opvoeden betekent nieuwe dingen leren, uitproberen en oefenen. Met vallen en opstaan, kun je steeds meer aan en schrik je niet meer zo snel.

Jouw opvoeding is Gods zorg. Laat het maar over je heen komen, beseffend dat je daardoor “ Zijn heiligheid zou deelachtig worden”(Hebreeën 12 : 10 )  en dat het “een vreedzame vrucht der gerechtigheid (geeft) aan degenen, die door dezelve geoefend zijn”. (Hebreeën 12 : 11 )

Verlost van de zonde

Gaan voor goud

Een wedstrijd loop je niet voor niets. Je gaat natuurlijk voor goud!

Op het lopen van de “loopbaan des geloofs” volgt ook een beloning: een onverderfelijke kroon. (1 korinthe 9 : 25) Die kroon wordt ook wel de : prijs der roeping Gods”(Filippenzen 3 : 14)  genoemd. Het krijgen van die kroon heeft te maken met je leven hier op aarde. In welke mate loop je je loopbaan hier op aarde met je ogen gericht op de Heer?

In 1 Korinthe 3 wordt het lopen van je loopbaan vergeleken met het bouwen van een gebouw. Het fundament ervan is voor alle gelovigen  hetzelfde, namelijk de Here Jezus. Maar de materialen waarmee gebouwd wordt verschillen. Sommigen bouwen met goud, zilver of edelstenen. Anderen bouwen met hout of hooi. Door vuur zal uiteindelijk duidelijk worden met wat voor materiaal iemand gebouwd heeft. Goud blijft, maar hout verbrandt.

1 Korinthe 3 : 14,15

14 Zo iemands werk blijft, dat hij daarop gebouwd heeft, die zal loon ontvangen.

15 Zo iemands werk zal verbrand worden, die zal schade lijden; maar zelf zal hij behouden worden, doch alzo als door vuur.

Gelovigen die tijdens hun leven met hout of hooi bouwen, zullen uiteindelijk “schade aan hun ziel” lijden. Dat betekent dat zij hun loopbaan niet zo gelopen hebben, dat ze in aanmerking komen voor en medaille. Ze ontvangen geen loon, geen kroon, geen prijs der roeping Gods. Ze zijn dus wél behouden, maar “als door vuur”.

Word nu niet bang! De vorige keer heb je al kunnen lezen hoe je met goud kunt bouwen. Loop met passie, wees gehoorzaam aan de waarheid en blijf steeds kijken naar de Here Jezus. Ga voor goud!